Door Danielle Stals

Sommige mensen zijn geboren voor de politiek en het liefst zouden ze sterven in het harnas. Toen de vader van René Verheggen op zijn sterfbed lag, sprak hij de memorabele woorden: ‘René gae waertj wethaojer!’ De voorspelling kwam uit en 76 jaar oud stort René Verheggen zich nog altijd vol energie op het politieke landschap van Weert. In 2014 werd hij – na een intermezzo van vijf jaar – weer met voorkeursstemmen verkozen tot raadslid van Weert Lokaal, de partij die hij ooit middels fusie mede oprichtte. René Verheggen is een politiek zwaargewicht, hij is niet weg te denken uit onze geschiedenis. En dit jaar is René Verheggen maar liefst 50 jaar actief in de politiek. Dat vraagt om een gesprek over zijn favoriete thema…

Politiek toen en nu
René’s leven is politiek, vroeger en nu. Nog steeds volgt hij graag vol spanning de debatten in de tweede kamer. Hij vertelt vandaag over de mooie kanten en ook over de schaduwkanten van het vak. Over zijn rol in de politiek van vroeger en zijn huidige, wat stillere gedaante, in de politiek van nu. Hoe is dat politieke virus ontstaan?

René schraapt zijn keel: ‘Ik wist al heel jong dat ik de politiek in wilde, net als mijn vader die wethouder was. Ik herinner me dat het toen ik klein was een komen en gaan was van mensen bij ons thuis. Mijn vader hield thuis kantoor. Mensen vestigden hun hoop op hem en hij kon ze vaak helpen. Dat wilde ik ook! Ik wilde dienstbaar zijn aan de samenleving. En toen ik op de hbs staatsinrichting kreeg was ik helemaal verkocht.’ 26 lentes jong, zat Verheggen al samen met Wiel Derckx, die toen ook nog een broekie was, in de gemeenteraad van Weert. Later zou hij daadwerkelijk tijdens zeven raadsperiodes wethouder worden. De sterfbedprofetie van pa kwam dubbel en dwars uit.

Het werd een mooi maar ook een onstuimig leven. ‘Ik hield erg van het bestuurlijke en politieke spel en dat is nooit meer over gegaan. Het leven van een wethouder is druk, onregelmatig en chaotisch. Dat wist ik van tevoren: mijn vader werkte vaak van 08.30 ’s morgens tot middernacht. Dat chaotische leven hoort ook bij mij, maar soms is het moeilijk, want je moet offers brengen. Mijn eerste huwelijk is mede door de politiek gestrand. Er waren tot laat op de avond vergaderingen en daarna was er dan vaak nog een borrel. Het kwam tussen ons in te staan. Maar later ontmoette ik mijn huidige partner Toos van Gog. Toos en ik passen heel erg goed bij elkaar. Ze is ook zeer geïnteresseerd in politiek en heel betrokken. In campagnetijd bakte ze wafels op de Markt! Ze werkte zelf lang bij de gemeente in Eindhoven. Ook zij had en heeft een druk leven.’ Hij lacht: ‘We hadden lang de stilzwijgende afspraak dat we elkaar op een bepaalde dag om elf uur ’s avonds wel weer tegen zouden komen thuis… We hadden dan in ieder geval genoeg te bespreken!’

Trots op 50 jaar politiek
50 jaar politiek brengt heel wat mooie herinneringen én verhalen met zich mee. Er is ook zo veel moois aan dit veelzijdige vak dat je er niet snel over uitgesproken raakt. In zijn bewogen leven deed Verheggen veel goede dingen voor Weert. Zo was hij de eerste wethouder die zich enorm inspande om de Weerter kermis echt op de kaart te zetten. ‘Ik heb van alles in mijn portefeuille gehad en alles was op een bepaalde manier interessant, maar het mooiste van het pakket vond ik misschien wel de kermis en het circus.’ Die liefde is nooit overgegaan: ‘Ook nu nog mag ik dan ook graag in de caravan door Europa rijden, net als kermis en circusmensen. Ook bivakkeerde de familie Lahnstein, van de schietsalon op de kermis, vaak in hun woonwagen op de achterplaats bij mijn ouders. Ik heb nog steeds contacten met kermisexploitanten. Ik heb die mensen in mijn hart gesloten.’Het zwervende bestaan van kermis- en circusmensen heeft natuurlijk ook veel overeenkomsten met het jachtige en chaotische leven van de politicus. Geen dag is hetzelfde en je ontmoet de meest bijzondere mensen.

Verheggen in het straatbeeld van nu
Er zijn veel dingen in zijn politieke carrière waar hij trots op is. Als je nu een wandeling maakt door de binnenstad van Weert zie je allerlei dingen in het straatbeeld die herinneren aan René Verheggens tijd als wethouder. Dat begint bij St. Louis met daarbij in de buurt het vroegere hotel d’n Ingel dat ooit op instorten stond. René Verheggen besloot het te renoveren en er liggen nu mooie appartementen. Er zijn in zijn tijd ook historische panden in de Maasstraat gerenoveerd. Hij was betrokken bij de aanleg van de mooie promenades in de binnenstad die via de Langstraat voeren naar de beroemde ‘Buik’ van Verheggen waardoor de Langstraat en de Stationsstraat eindelijk goed gekoppeld werden. En als je nog even verder loopt kom je tegenwoordig een heleboel rotondes tegen. René: ‘Ik was de eerste die rotondes wilde laten aanleggen in Weert. Ik had het in het buitenland gezien en dacht: ‘dat is iets voor de verkeersveiligheid in Weert!’ Een vooruitziende blik? Inmiddels zijn de rotondes niet meer weg te denken uit de infrastructuur over de hele wereld.

Waterpret in de Molenakker
Met een twinkeling in zijn ogen denkt René ook terug aan de ontwikkeling van de wijk Molenakker. ‘Ik wist dat Weertenaren niet graag het kanaal over gingen om zich daar te vestigen. Ik vroeg me af hoe we mensen enthousiast konden maken voor de wijk. Ik dacht ineens: water! In eerste instantie kreeg ik daar in het college geen meerderheid voor. Maar ik wist dat in Tilburg een wijk een succes was geworden omdat er waterpartijen in aangebracht waren. We gingen met het college naar Tilburg en jawel toen was het idee letterlijk ‘over de brug.’ Een andere kracht van René Verheggen was dat hij heel gemakkelijk bereikbaar was. Hij hield iedere maandag open spreekuur op de gemeente. Ook richtte hij een paar belangrijke commissies op. Al met al heeft René het gevoel dat hij in 2006 – toen hij stopte als wethouder – een gezonde gemeente heeft achtergelaten.

Er zijn ook dingen in zijn carrière waar René achteraf minder trots op is. ‘Tsja… die Poort van Limburg bijvoorbeeld. Ik was nauw betrokken bij de eerste plannen daarvoor. Natuurlijk handelden we met de kennis van toen, maar achteraf bezien werd het een fiasco.’ En dan was er nog een moeilijke periode. In 2009 stapte René op uit de gemeenteraad omdat zijn integriteit ter discussie kwam in een kwestie rond vermeende belangenverstrengeling. ‘Ik was er van overtuigd dat ik in die kwestie juist handelde voor Weert. Het deed wel even pijn toen, maar ik ben nooit rancuneus geweest. Ook de moeilijke dingen horen bij het politieke spel. Ik heb nog wel eens gedacht: misschien moest het wel zo gaan toen. Nadat ik opstapte dacht ik om in politieke termen te spreken ‘en gaat over tot de orde van de dag!’, grinnikt hij. Ook in het echte leven komen politieke wijsheden zeer van pas! ‘Ja misschien moest het toen wel even gebeuren, ik was niet weg te slaan uit de politiek.’

Nieuwe rol
Maar nu is hij weer terug in die gemeenteraad, vanaf z’n 75e en vol energie, maar in een nieuwe gedaante. Want hij is toch wat meer op de achtergrond valt de mensen op. Mensen zeggen wel eens tegen hem: ‘René wat ben je tegenwoordig toch rustig in de raad?’ René: ‘Ik voel nu meer een rol als steunpunt van de fractie. Ik breng ervaring mee en kennis en een hele geschiedenis en daarmee wil ik de fractie ondersteunen. Dienstbaar zijn. Ik wil niet meer scoren of de eerste viool spelen. Ik vind het nu zo mooi om te zien hoe de jonge mensen in de politiek zich ontwikkelen. Zo ben ik ook ooit begonnen. Er zijn zo veel talentvolle jongeren. Nu zijn zij aan de beurt. Maar het mooie is dat er tegelijk nog oude rotten in de raad zitten, daar kunnen de jongeren weer van leren. Ja, zo leerde de jonge Verheggen van de oude Verheggen tot op zijn sterfbed. En de jonge mensen leren op hun beurt weer van de oude Verheggen.

Politiek stroomt door de aderen van René Verheggen, – sommige mensen zijn immers geboren voor de politiek . Hij heeft er zijn hele leven aan gewijd en met veel zorg en toewijding zich ingezet voor Weert en haar inwoners. Een geboren politicus met 50 jaar politieke inzet op zijn curriculum vitae. Rest ons niet meer dan te zeggen: René, Bedankt!